© Maria Krajewska

30 listopada 2009 roku rząd kanadyjski wprowadził w życie nowy plan, według którego oceniane są uprawnienia zawodowe profesjonalistów z zagranicy. Nowy system, zwany “A Pan- Canadian Framework for the Assessment and Recognition of Foreign Credentials” („Powszechny kanadyjski plan oceniania i uznawania kwalifikacji zawodowych obcokrajowców”), opiera się na strategii, która ukierunkowana jest na usprawnienie procesu integracji wykwalifikowanych imigrantów do kanadyjskiego rynku pracy.

Przy czym na dzień dzisiejszy rząd kieruje swój plan tylko do tych imigrantów, którzy mają zawody wymagające wydania uprawnień przez organy regulujące, np. do architektów, jako że przedstawiciele tej grupy zawodowej, by wykonywać swą pracę muszą otrzymać licencję od „The Ontario Association of Architects (OAA)”, czy lekarzy licencojnowanych przez College of Physicians and Surgeons of Ontario (CPSO). W Kanadzie około pięćset profesji nadzorowanych jest przez organy regulujące, w tym Kanadyjska Rada Regulacyjna Konsultantów Imigracyjnych (The Immigration Consultants of Canada Regulatory Council) .

Nie jest dla nikogo tajemnicą, że emigranci przyjeżdżający do Kanady z konkretnym fachem w ręku nie mogą podjąć pracy w swym zawodzie głównie dlatego, iż organy regulujące, o których mowa, nie są w stanie, czy też nie chcą określić kwalifikacji zawodowych tych osób i wydać odpowiednich pozwoleń. „Powszechny kanadyjski plan oceniania i uznawania kwalifikacji zawodowych obcokrajowców” zakłada podjęcie stosownych działań, aby przynajmniej wybrane grupy zawodowe, które za chwilę wymienię, otrzymywały odpowiedź odnośnie uznania ich kwalifikacji w ciągu jednego roku. Odpowiedź ta nie będzie jednakże sprowadzać się do krótkiego „tak” lub „nie”; będzie ona zawierać uzasadnienie wydania takiej a nie innej decyzji,
a także, w przypadku, gdy okaże się ona odmowna, zawierać propozycję konkretnej strategii prowadzącej do uzyskania licencji.

Z początkiem 2011 roku według nowych rozporządzeń rozpatrywane będą wnioski przedstawicieli następujących grup zawodowych: architektów, inżynierów, księgowych, audytorów ds. finansów, technologów laboratoriów medycznych, terapeutów zajęciowych, farmaceutów, fizykoterapeutów, pielęgniarek; od 2013 roku – dentystów techników inżynieryjnych, techników radiologów, lekarzy i nauczycieli.

Plan, o którym mowa, składa się z kilku etapów. Pierwszy obejmuje okres przed emigracją, i ma zapewnić osobie zainteresowanej osiedleniem się w Kanadzie dostęp do informacji dotyczących wymogów, rejestracji czy konkretnych miejsc pracy. Kolejny etap ma na celu stworzenie sprawnego systemu oceniającego kwalifikacje obcokrajowców, który umożliwi wydanie decyzji. Następny etap to już konkretna decyzja: uznanie kwalifikacji – równoznaczne z nadaniem uprawnień do wykonywania zawodu, uznanie częściowe – sugerujące dokształcenie, bądź też nieuznanie kwalfikacji – wiążące się z przekwalifikowaniem, związanym jednakże z dziedziną zawodową danego aplikanta. Ostatni krok to wdrożenie imigranta w kanadyjski
rynek pracy.

„Powszechnny kanadyjski plan oceniania i uznawania kwalifikacji zawodowych obcokrajowców” ukierunkowany jest na określone cele. Między innymi ma gwarantować bezstronność, klarowność procedur, dotrzymywanie terminów, respektowanie wydanych decyzji w całej Kanadzie. Nowy plan ma wiele pozytywnych założeń, jednak dopiero czas pokaże, czy rzeczywiście okaże się on planem przełomowym. Pamiętajmy, że samo uznanie kwalifikacji nie jest jednoznaczne z zatrudnieniem. Najlepszy przykład ilustrujący ten fakt stanowi liczna grupa lekarzy wykształconych poza granicami Kanady, którzy otrzymali warunkowe prawo do wykonywania zawodu – warunkiem tym jest odbycie stażu. I w tym momencie pojawia się problem – stażu odbyć nie mogą, gdyż brakuje miejsc. W takiej sytuacji pozostaje nadzieja, że w najbliższej przyszłości rząd zajmie się i tym paradoksem.